Hoi! Ik ben Rebecca, 32 lentes jong en fervent kunstliefhebber. Ik woon in Didam en heb geen achtergrond/opleiding in kunstgeschiedenis (wel een grote wens).
Ik ben van jongs af aan opgegroeid met kunst. Mijn moeder nam me vaak mee naar diverse musea (Van Gogh Museum, Kröller-Müller museum en meer). De interesse groeide gestaag, net als de museumbezoeken.
In februari 2019 zat ik ineens thuis met een burn-out. Een harde klap die ik – heel cliché – niet heb zien aankomen. Het was een lange, donkere, moeilijke tijd, waarvan ik nog steeds herstellende ben.
Tijdens het ‘uitproberen’ van gewoonlijke uitjes ben ik een dag naar Singer in Laren geweest, waar op dat moment een tentoonstelling van Duitse Expressionisten was. Daar zag ik dit schilderij hangen.
Ik heb minutenlang naar dit werk gekeken. De vormen, het kleurgebruik, de streken van de verf, de sfeer, de symboliek. Het leek alsof ik alles wat Kirchner wilde vertellen met dit schilderij diep van binnen voelde. Ik had de bijbehorende tekst niet eens gezien. Het was een heel intense ervaring. Door mijn burn-out sta ik meer in contact met mijn gevoel en emoties. Regelmatig krijg ik bij het luisteren van muziek kippenvel of schiet ik vol. Maar zo geraakt worden door een schilderij heb ik nog nooit meegemaakt.
Sinds dit bezoek aan Laren ben ik mij meer en meer gaan verdiepen in de kunstwereld. Lezen over de schilders die mij weten te raken, intrigeren en laten filosoferen. Waarom schildert hij/zij op die manier? Wat wil hij/zij hiermee zeggen? Wat zie ik hier nu precies? En waarom?
Met deze blog ga ik een poging doen om de antwoorden op bovenstaande vragen te zoeken. Wekelijks komt er een post met aandacht voor een schilderij, schilder en/of stroming. Spelenderwijs – o.a. door middel van schetsen die ik maak van een schilderij die mij raakt of gewoonweg opvalt – neem ik jullie mee in mijn wereld en visie in de kunst.
Welkom en veel leesplezier in De K van Kunst!
De K van Kunst 